Πρόληψη Παιδικών Ατυχημάτων στις Πασχαλινές Διακοπές & Πυροτεχνήματα χωρίς Ατυχήματα!

ΘΕΜΑΤΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ

                     Αξιότιμε Κύριε Αϊβαλή,

Σας αποστέλλουμε τα άρθρα που ετοίμασε το Σωματείο «Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος» για την Πρόληψη των Παιδικών Ατυχημάτων το Πάσχα.

Η «Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος» ασχολείται με την πρόληψη και την άμεση και σωστή αντιμετώπιση των παιδικών ατυχημάτων.

Οι προσπάθειες μας έχουν στόχο την πρόληψη παιδικών ατυχημάτων, την εκπαίδευση γιατρών και νοσηλευτών στη σωστή αντιμετώπιση τραυματισμένων παιδιών και την καλύτερη δυνατόν νοσηλεία των παιδιών αυτών με τη δημιουργία Αιθουσών Επειγόντων Περιστατικών και την προσφορά ιατρικών μηχανημάτων στα Νοσοκομεία Παίδων.

Στη διάθεση σας για κάθε διευκρίνιση.
Με εκτίμηση,
Νίκη Ζολώτα
Σωματείο "Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος"
Γυθείου 1Α , 152 31 Χαλάνδρι
Τηλ. 210 - 6741 933 Fax . 210 - 6743 950
www.pedtrauma.gr

Πρόληψη Παιδικών Ατυχημάτων

στις Πασχαλινές Διακοπές

Κατά την περίοδο των πασχαλινών εορτών τα σχολεία είναι κλειστά, με αποτέλεσμα τα παιδιά να περνούν περισσότερο χρόνο στο σπίτι όπου και συμβαίνουν πολλά από τα παιδικά ατυχήματα. Για να τα αποφύγουμε, χρειάζεται κατάλληλη υποδομή όπως κάγκελα και τζάμια ασφαλείας καθώς και σωστή επίβλεψη.

·       Τοποθετούμε στις μπαλκονόπορτες του σπιτιού μας αυτοκόλλητα στο ύψος των παιδιών μας, ώστε να τις βλέπουν καλύτερα και να αποφεύγονται οι τραυματισμοί από σπασμένα τζάμια, οι οποίοι είναι πάντα σοβαροί έως και  θανατηφόροι.

·       Δεν  αφήνουμε ποτέ μικρά παιδιά χωρίς επίβλεψη στην κουζίνα, όταν βάφουμε τα αυγά και ετοιμάζουμε πασχαλινές λιχουδιές

·       Προσοχή στις λαμπάδες! Να αποφεύγουμε όσες είναι στολισμένες με εύφλεκτα υλικά και να εξηγήσουμε στα παιδιά πως πρέπει να τις κρατάνε. Η φλόγα και το λιωμένο κερί, μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά εγκαύματα.

·       Προσοχή στα βεγγαλικά!!! Πυροτεχνήματα χωρίς Ατυχήματα!

·       Ιδιαίτερη προσοχή στις ψησταριές και στις σούβλες την Κυριακή του Πάσχα! Τα αναμμένα κάρβουνα και τα πυρωμένα σίδερα αποτελούν αιτία σοβαρών εγκαυμάτων.

·       Κρατάμε πάντα τα παιδιά από το χέρι στη μέσα πλευρά του πεζοδρομίου, όταν βγαίνουμε μαζί τους  για ψώνια.

·       Να βεβαιωνόμαστε  ότι ο τόπος διαμονής μας στις διακοπές, είναι ασφαλής για τα παιδιά μας. Οφείλουμε να προσέξουμε ιδιαιτέρως: μπαλκόνια, παράθυρα, σκάλες, τζάκια και πισίνες, και να λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας.  Εφόσον υπάρχουν στην περιοχή ποτάμια, πηγάδια, στέρνες και άλλα μέρη αποθήκευσης νερού,  να εξηγήσουμε την επικινδυνότητά τους στα παιδιά και να τα αποτρέψουμε να παίζουν δίπλα τους.

·       Όταν είμαστε κοντά σε νερό με μικρά παιδιά, απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, διότι μπορούν να πνιγούν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και σε ελάχιστα εκατοστά νερού.

·        Το Πάσχα είναι μία καλή ευκαιρία να μάθουμε στα παιδιά μας να φοράνε πάντα κράνος ασφαλείας όταν κάνουν ποδήλατο.

·    Στις μετακινήσεις με το αυτοκίνητο, τα παιδιά πρέπει πάντα να κάθονται στο πίσω κάθισμα σωστά δεμένα. Οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων και τα μαγαζιά με αξεσουάρ αυτοκινήτων, μπορούν να προτείνουν ποιο είναι το σωστό κάθισμα για κάθε παιδί, ανάλογα με το ύψος και το βάρος του.

·      Αρκετά τροχαία ατυχήματα οφείλονται στο ότι τα παιδιά - επιβάτες, ενοχλούν και εκνευρίζουν τους γονείς – οδηγούς. Για να υπάρχει ηρεμία, κυρίως σε μεγάλες διαδρομές, να βεβαιωνόμαστε ότι τα παιδιά στο αυτοκίνητο έχουν κάποια ασφαλή παιχνίδια για να απασχολούνται καθώς και προστασία από τον ήλιο (αντηλιακό κουρτινάκι αυτοκινήτου). Πρέπει επίσης να προγραμματίζονται κάποιες στάσεις, για να μπορούν τα παιδιά να κινηθούν εκτός αυτοκινήτου, ώστε στη συνέχεια να είναι ήρεμα κατά τη διαδρομή.

·      Εάν τα παιδιά μας απαιτούν την προσοχή μας, σταματάμε προσεκτικά σε ασφαλές σημείο του δρόμου, πριν ασχοληθούμε μαζί τους.

·     Ποτέ να μην καθόμαστε πίσω με το παιδί στην αγκαλιά μας, έστω και αν έχουμε δεθεί. Σε περίπτωση ατυχήματος, το παιδί λειτουργεί σαν αερόσακος.

Το Σωματείο «Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος» είναι μη κερδοσκοπικός Οργανισμός που έχει σκοπό να συμβάλει στην καθοριστική μείωση των Παιδικών Ατυχημάτων και των συνεπειών τους.

~~~~~~~~~~~~~

Πυροτεχνήματα χωρίς Ατυχήματα !

Τα πυροτεχνήματα πωλούνται και χρησιμοποιούνται κυρίως την περίοδο του Πάσχα. Χωρίς την απαιτούμενη προσοχή, όμως, τα πυροτεχνήματα μπορούν να αποτελέσουν αιτία σοβαρού τραυματισμού τόσο για αυτόν που τα χρησιμοποιεί, όσο και για τους γύρω του. Για το λόγο αυτό:

·  Προσέχουμε τι είδους πυροτεχνήματα αγοράζουμε και από που, γιατί ορισμένα από αυτά μπορεί να είναι επικίνδυνα.

·  Δεν κατασκευάζουμε μόνοι μας πυροτεχνήματα, διότι κινδυνεύουμε  να πάθουμε σοβαρά εγκαύματα.

·  Δεν μεταφέρουμε δυναμιτάκια στην τσέπη μας. Με την τριβή και μόνο είναι δυνατόν να ανάψουν και να προκαλέσουν σοβαρά εγκαύματα.

·  Δεν πετάμε δυναμιτάκια σε άλλους, ούτε αστειευόμενοι.

·  Προσέχουμε να μην ανάβουμε βεγγαλικά κοντά στο πρόσωπο μας και στα μαλλιά μας ή κοντά σε εύφλεκτα υλικά.

·  Δεν χρησιμοποιούμε πυροτεχνήματα μέσα σε πολύ κόσμο, ώστε να μην τραυματίσουμε κάποιον άθελά μας.

·  Δεν χρησιμοποιούμε πυροτεχνήματα κοντά σε ξερά χόρτα, ώστε να μην προκαλέσουμε πυρκαγιά.

Το Σωματείο «Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος» είναι μη κερδοσκοπικός Οργανισμός που έχει σκοπό να συμβάλει στην καθοριστική μείωση των Παιδικών Ατυχημάτων και των συνεπειών τους.

Εκδήλωση της Εταιρείας Αρκαδικών Γραμμάτων Τεχνών & της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών για τον Κωνσταντίνο Καρυωτάκη - το Σάββατο 31 Μαρτίου 2018

ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Εταιρεία Αρκαδικών Γραμμάτων Τεχνών

Αξιότιμοι  φίλοι ,

Η ΕΑΓ&Τ  για  άλλη μία φορά  σας ευχαριστεί  για  την  συμπαράσταση  και  υποστήριξή σας  και  σας  περιμένει  στην εκδήλωσή της.

Με  εκτίμηση

για  το  Δ.Σ  της  ΕΑΓ&Τ

Η  Πρόεδρος

Μαρία  Γαβρήλου

~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~

[*] Ο Κώστας Καρυωτάκης (11 Νοεμβρίου 1896 - 21 Ιουλίου 1928) ήταν Έλληνας ποιητής και πεζογράφος. Θεωρείται ως ο κυριότερος εκφραστής της σύγχρονης λυρικής ποίησης και τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από τριάντα γλώσσες. Η ποίησή του διδάσκεται σε αρκετά Πανεπιστήμια της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού. Για το έργο του έχουν γραφεί εκατοντάδες εργασίες και βιβλία, πραγματοποιήθηκαν δε δεκάδες ειδικά συνέδρια.

Γεννήθηκε στην Τρίπολη Αρκαδίας στις 11 Νοεμβρίου (30 Οκτωβρίου) 1896. Ήταν δευτερότοκο παιδί του νομομηχανικού Γεωργίου Καρυωτάκη, με καταγωγή από την Καρυά Κορινθίας, και της Αικατερίνης Σκάγιαννη από την Τρίπολη. Στο σπίτι της γεννήθηκε ο ποιητής και εκεί σήμερα στεγάζεται η διοίκηση του εκεί Πανεπιστημίου. Είχε μία αδελφή ένα χρόνο μεγαλύτερή του, τη Νίτσα, που παντρεύτηκε το δικηγόρο Παναγιώτη Νικολετόπουλο, και έναν αδελφό μικρότερο, το Θάνο, που γεννήθηκε το 1899 και σταδιοδρόμησε ως τραπεζικός υπάλληλος. Λόγω της εργασίας του πατέρα του, η οικογένειά του αναγκαζόταν να αλλάζει συχνά τόπο διαμονής. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στη Λευκάδα, το Αργοστόλι, τη Λάρισα, την Πάτρα, την Καλαμάτα, την Αθήνα (1909-1911) και τα Χανιά όπου έμειναν ως το 1913 λόγω των συνεχών μεταθέσεων του πατέρα του. Στην εφηβική του ηλικία 1909-1911 βρέθηκε στην Αθήνα και από το 1911-1913 στα Χανιά. Εκεί ερωτεύτηκε την Άννα Σκορδύλη. Αποφοίτησε το 1913 από το 1ο Γυμνάσιο Χανίων με βαθμό «λίαν καλώς». Από νεαρή ηλικία, περίπου δεκαέξι ετών, δημοσίευε ποιήματά του σε παιδικά περιοδικά, ενώ το όνομά του αναφέρεται και σε διαγωνισμό διηγήματος της Διαπλάσεως των παίδων.

_________

* από την Βικιπαιδεία  https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CF%81%CF%85%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

"Αρκαδικό Βήμα" στο φύλλο Μαρτίου 2018 "Αφιέρωμα στον Εθνικό-απελευθερωτικό Αγώνα του 1821"

   Αφιέρωμα στον Εθνικό-Απελευθερωτικό Αγώνα  [1821 - 2018 

"Αρκαδικό Βήμα" στο φύλλο Μαρτίου 2018 "Αφιέρωμα στον Εθνικό-απελευθερωτικό Αγώνα" [1821 - 2018 ] Εκατό ενενήντα επτά χρόνια από την απελευθέρωση του Ελληνικού Γένους από τον οθωμανικό ζυγό.... τιμούμε την μνήμη των Αγωνιστών μας!!!
http://selides-arkadiko.blogspot.gr/

διαβάστε ολόκληρη την εφημερίδα εδώ

Ο ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Αγαπητέ κ. Αϊβαλή, καλημέρα σας

Επ’ ευκαιρία της εθνικής επετείου σας αποστέλλω κείμενό μου για το Νικηταρά.

Με εκτίμηση

Αγαθή Γρίβα

~~~~~~~~~~~~~

Ο ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

Μια από τις ηρωικότερες μορφές της Επανάστασης του 1821 υπήρξε ο Νικήτας Σταματελόπουλος, γνωστός με το προσωνύμιο Νικηταράς, μεγεθυντικό του βαπτιστικού του ονόματος και δηλωτικό της σωματικής του ρώμης και των μεγάλων πολεμικών επιτυχιών του. Ανιψιός και δεξί χέρι του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ο Νικηταράς πολέμησε σε όλη τη διάρκεια της Επανάστασης σε Μοριά και Ρούμελη, εκεί όπου κάθε φορά τον καλούσαν οι ανάγκες του Αγώνα και τού όριζαν οι εντολές του θρυλικού θείου του.

Ταχύς, ακαταπόνητος, ριψοκίνδυνος και μαχητικός αλλά και σεμνός και ανιδιοτελής κέρδισε νωρίς το σεβασμό των άλλων οπλαρχηγών, την αγάπη των συναγωνιστών του και το θαυμασμό ολόκληρου του αγωνιζόμενου έθνους.

Τις λαμπρές του νίκες, την αφοβία του και την εκπληκτική ταχύτητα των ποδιών του έκανε τραγούδι ο λαός: «Στα τρίκορφα μες στην κορφή Κολοκοτρώνης ρίχνει ορδί./ Το Νικηταρά φωνάζει και τους Τούρκους τους τρομάζει./ Που’ σαι ορέ Νικηταρά που’ χουν τα πόδια σου φτερά./ Μες τους κάμπους πας κοιμάσαι και τους Τούρκους δε φοβάσαι».

Ο Νικηταράς, γεννήθηκε το 1782 στο χωριό Μεγάλη Αναστάσοβα (σημερινή Νέδουσα) στις υπώρειες του Ταϋγέτου προς την πλευρά της Καλαμάτας. Τα παιδικά του χρόνια όμως  τα έζησε στο χωριό Τουρκολέκα της τότε επαρχίας Λεονταρίου, τόπο καταγωγής του πατέρα του Σταματέλου, γνωστού κλεφταρματωλού της περιοχής. Στον ηρωικό πατέρα του όφειλε ο Νικηταράς την πρώτη του επαφή με τα όπλα, την πολεμική του πείρα όμως απέκτησε κοντά στον περίφημο κλέφτη του Μοριά Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη. Η ιδιαίτερη εκτίμηση που έτρεφε ο πρωτοκλέφτης εκείνος στις ικανότητες και στο χαρακτήρα του Νικηταρά φαίνεται από το γεγονός ότι τον πάντρεψε με την θυγατέρα του Αγγελίνα.

Μετά το διωγμό των κλεφτών από το Μοριά ο Νικηταράς ακολούθησε το θείο του Θ. Κολοκοτρώνη στα Επτάνησα και εντάχθηκε διαδοχικά στα στρατιωτικά σώματα Ρώσων, Γάλλων και Άγγλων.

Το 1818 σε ταξίδι του στη Μάνη μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Η. Χρυσοσπάθη και παρέλαβε τη σκυτάλη του προσηλυτισμού. Στην αρχή μαζί με τον Αναγνωσταρά και στη συνέχεια με τον Δ. Κολιόπουλο (Πλαπούτα) διέτρεξαν το Μοριά και πραγματοποίησαν αθρόες μυήσεις νέων μελών. Η έντονη κινητικότητά τους όμως προκάλεσε τις υποψίες των Τούρκων, γι’ αυτό ο Νικηταράς αναγκάστηκε να αναχωρήσει εσπευσμένα για τα Ιόνια Νησιά.

Με την έκρηξη της Επανάστασης του 1821 ο Νικηταράς έδωσε δυναμικό παρόν στην πρώτη μεγάλη νικηφόρο επιχείρηση του Αγώνα, την απελευθέρωση της Καλαμάτας (22-23 Μαρτίου). Ύστερα και ενώ ο Κολοκοτρώνης με 300 Μανιάτες βάδιζε προς την Καρύταινα, ο Νικηταράς, ο Αναγνωστόπουλος και ο Παπαφλέσσας κινήθηκαν για τη στρατολόγηση ανδρών στις επαρχίες Λεονταρίου, Μυστρά και Τριπολιτσάς. Κοντά στο χωριό Πάπαρη, συγκρότησαν στρατόπεδο 3.000 ανδρών. Συγκινητική, όπως περιγράφεται στα απομνημονεύματα του Νικηταρά, ήταν η προσέλευση γυναικών που φέρνοντας προμήθειες για τους άνδρες με δάκρυα στα μάτια ασπάζονταν και καταφιλούσαν τις σημαίες και τα λάβαρα του Αγώνα. Η έξοδος όμως τουρκικού στρατού από την Τριπολιτσά – έσπευδε να ενισχύσει τους αποκλεισμένους στο κάστρο της Καρύταινας Τούρκους – έφερε την αποδυνάμωση του στρατοπέδου στο Πάπαρη. Η πολεμική απειρία και κυρίως η έλλειψη όπλων και πολεμοφοδίων είχε αναγκάσει τους άνδρες να εγκαταλείπουν μαζικά το στρατόπεδο. Σε σύσκεψη των Καπεταναίων στο Πάπαρη, παρουσία και του Θ. Κολοκοτρώνη, αποφασίστηκε τότε η ανασύνταξη των δυνάμεων του εκεί στρατοπέδου και η μετακίνησή του στο Βαλτέτσι. Ο ίδιος ο Γέρος του Μοριά αναχώρησε για την ανασύνταξη των δυνάμεων της επαρχίας Καρυταίνης (Κάμπου, Βουνών, Λιοδώρας  κτλ.) και κατάφερε να συγκροτήσει το διπλό στρατόπεδο Πιάνας – Χρυσοβιτσίου, ενώ είχε στην εποπτεία του κι εκείνο του Βαλτετσίου.

 Στις 24 Απριλίου 1821 δύναμη 9.000 τούρκων βγήκε από την Τριπολιτσά, επιτέθηκε στο Βαλτέτσι απώθησε τις εκεί ελληνικές δυνάμεις στα βόρεια του χωριού και κατέστρεψε τα ταμπούρια και τις όποιες άλλες εγκαταστάσεις του στρατοπέδου. Όταν όμως φάνηκαν από ψηλά να κατεβαίνουν ενισχύσεις από τα στρατόπεδα Χρυσοβιτσίου – Πιάνας, οι Τούρκοι υποχώρησαν. Κατά την υποχώρησή τους καταδιώχθηκαν από τους Έλληνες. Μπροστάρης στην καταδίωξη ο φτερωτός Νικηταράς που ξεφώνιζε με στεντόρεια φωνή «Γιατί φεύγετε Περσιάνοι! Σταθείτε να πολεμήσουμε!» ( πολλοί αγωνιστές ταύτιζαν τους Τούρκους με τον παλαιό εχθρό της Ελλάδας, τους Πέρσες). Η διάλυση του στρατοπέδου στο Βαλτέτσι δεν αποθάρρυνε τους Έλληνες. Αποφάσισαν να μην εγκαταλείψουν τη θέση, καθώς έλεγχε το δρόμο Τριπολιτσάς – Σινάνου (Μεγαλόπολη) – Καλαμάτας, αλλά να ξαναχτίσουν και να βελτιώσουν τα ταμπούρια τους και να αναζητήσουν μολύβι για τα βόλια τους. Το τελευταίο ανέλαβε να φέρει σε πέρας ο Νικηταράς. Με κάποιους από τους άνδρες του αναχώρησαν για το Άργος με σκοπό να ξεσκεπάσουν τα μολυβοσκέπαστα τζαμιά και να κουβαλήσουν το μολύβι στο Βαλτέτσι. Η αποστολή αυτή, αναγκαία βέβαια για τον εξοπλισμό του στρατεύματος, στέρησε από το Νικηταρά τη συμμετοχή στη μεγάλη μάχη και νίκη των Ελλήνων λίγες μέρες αργότερα (12 – 13 Μαΐου) στο Βαλτέτσι. Όμως ο θεός του πολέμου ετοίμαζε στεφάνι δόξας για κείνον στα Δολιανά.

Στις 17 Μαΐου, κατ’ εντολή του Θ. Κολοκοτρώνη, ο Νικηταράς με 100 άνδρες αναχώρησε για το Ναύπλιο με σκοπό να αναλάβει ως αρχηγός την πολιορκία του. Το βράδυ της ίδιας ημέρας, έχοντας παραλάβει 50 ακόμα άνδρες από το στρατόπεδο των Βερβαίνων, διανυκτέρευσε στα Δολιανά. Την επομένη και ενώ είχαν αναχωρήσει από το χωριό, κάτοικοι έτρεξαν να τους ειδοποιήσουν πως τουρκικός στρατός πλησίαζε – Ήταν ο Κεχαγιάς με 10 χιλ. άνδρες που έβγαινε από την Τριπολιτσά για να διαλύσει το στρατόπεδο των Βερβαίνων και να προχωρήσει εναντίον της επαρχίας του Μυστρά - Ο αδελφός του Νικηταρά, Νικόλαος, χολωμένος επειδή οι Δολιανίτες δεν τους έδωσαν το κρασί που ζήτησαν για το δρόμο τους , παρακινούσε το Νικηταρά να τους αγνοήσουν και του έλεγε «Πάμε στο δρόμο μας  κι ας μην αφήσουν οι Τούρκοι απ’ αυτούς ρουθούνι». Ο Νικηταράς όμως του απάντησε! «Όχι! Εγώ για Περσιάνους πάω εις το Ανάπλι γυρεύοντας και τώρα όπου τους ηύρα εδώ να τους αφήσω! Δεν το κάμνω». Επέστρεψαν στα Δολιανά και μαζί με Δολιανίτες και Αγιοπετρίτες ταμπουρώθηκαν σε 13 σπίτια του χωριού. Τμήμα της τουρκικής δύναμης προχώρησε προς το χωριό και άρχισε να σφυροκοπά με κανόνια τους οχυρωμένους Έλληνες. Καθώς όμως οι πόρτες των σπιτιών ήταν εσωτερικά χτισμένες με πέτρες, δεν μπορούσαν να κάμψουν την αντίστασή τους. Οι οχυρωμένοι μάλιστα κατάφεραν να σκοτώσουν τον Τούρκο αρχιπυροβολητή και ο εναντίον τους κανονιοβολισμός σταμάτησε. Εν τω μεταξύ οι ευρισκόμενοι στο στρατόπεδο των Βερβαίνων Έλληνες, που δέχτηκαν τον κύριο όγκο του στρατού του Κεχαγιάμπεη, μετά από πολύωρο αγώνα κατάφεραν να αποκρούσουν τους Τούρκους και να τους τρέψουν σε φυγή. Οι καταδιωκόμενοι πέρασαν έξω από τα Δολιανά συμπαρασύροντας στη φυγή  και τους Τούρκους που πολιορκούσαν τους αποκλεισμένους στα Δολιανά. Στην καταδίωξη των Τούρκων έμπαινε πλέον και ο Νικηταράς με τους άνδρες του κατακόπτοντας δεκάδες Τούρκους. Μετά την μάχη εκείνη του αποδόθηκε το προσωνύμιο Τουρκοφάγος. Η νίκη στα Βέρβαινα και Δολιανά συμπλήρωσε το θετικό αποτέλεσμα εκείνης στο Βαλτέτσι και επέτρεψε στους Έλληνες να κάνουν στενότερη την πολιορκία της Τριπολιτσάς.

Η παρουσία του Νικηταρά, το αμέσως επόμενο διάστημα, στην πολιορκία του Παλαμηδίου απέδωσε τους πρώτους καρπούς: οι έξοδοι των Τούρκων από το κάστρο και οι λεηλασίες στον αργολικό κάμπο σταμάτησαν. Κατ’ απαίτηση όμως της Πελοποννησιακής Γερουσίας – πολιτικού οργάνου που ελεγχόταν από τους προκρίτους – ο Νικηταράς θα αντικατασταθεί στην αρχηγία της πολιορκίας του Ναυπλίου από τον Κων/νο Μαυρομιχάλη. Ήταν κι αυτός ένας τρόπος για να πληγεί το δικό του προσωπικό γόητρο και κυρίως να περιοριστεί η επιρροή του θρυλικού θείου του στις εξελίξεις του Αγώνα.

Όμως το Νικηταρά δεν τον ενδιαφέρουν τίτλοι και αξιώματα. Προσηλωμένος στο όραμα της ελευθερίας θα είναι ανάμεσα στους Πελοποννήσιους οπλαρχηγούς που θα σπεύσουν να ενισχύσουν με τα στρατιωτικά τους σώματα τους οπλαρχηγούς της Ανατολικής Στερεάς στις συγκρούσεις τους με τον Ομέρ Βρυώνη και θα βάλουν φραγμό στην προσπάθειά του να διαβεί τα Μεγάλα Δερβένια της Μεγαρίδας και να περάσει στο Μοριά. Στην Τριπολιτσά  επέστρεψε ο Νικηταράς την επομένη της αλώσεώς της και ήταν από τους ελάχιστους που αρνήθηκαν λάφυρα. Έλαβε μέρος στα εκεί πολεμικά συμβούλια σχετικά με την πολιορκία του Ναυπλίου και αμέσως μετά ορίστηκε επικεφαλής στην επιχείρηση κατάληψης της πόλης, του Παλαμηδίου και των λοιπών οχυρωμάτων της. Παρά το γεγονός ότι η επιχείρηση είχε σχεδιαστεί πολύ προσεκτικά, απρόοπτες αντιξοότητες ματαίωσαν τη γενική έφοδο και οδήγησαν στην αποτυχία της. Το Ναύπλιο θα παρέμενε για έναν ακόμη χρόνο στα χέρια των Τούρκων.

Την άνοιξη του 1822 ο Νικηταράς ακολούθησε τον Δ. Υψηλάντη σε εκστρατεία στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα. Οι πολιτικοί αντίπαλοι του Δ. Υψηλάντη (Φαναριώτες και Πρόκριτοι) που κατάφεραν να κυριαρχήσουν στην Α’ Εθνοσυνέλευση, επιχείρησαν να σπείρουν ανάμεσα στους δύο άντρες την διχόνοια, για να εξουθενώσουν τον αποδυναμωμένο ήδη Δ. Υψηλάντη. Προσέκρουσαν όμως στον αγνό πατριωτισμό και των δύο και τα σχέδια τους ματαιώθηκαν Απέτυχαν επίσης να φέρουν τους δύο αυτούς αγωνιστές σε αντιπαράθεση με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, το μεγάλο οπλαρχηγό της Ρούμελης. Σε απόλυτη σύμπνοια πολέμησαν μαζί του στις μάχες αναχαίτισης της στρατιάς του Δράμαλη στην Υπάτη, τη Στυλίδα, την Αγία Μαρίνα Φθιώτιδας και αλλού. Μπορεί βέβαια να μην κατάφεραν να ανακόψουν την κάθοδο του Δράμαλη και την είσοδό του στο Μοριά, ήταν όμως έτοιμοι να συγκρουστούν και πάλι μαζί του, όπου κρινόταν απαραίτητο.

 Τις συνθήκες και τον τόπο αυτής της σύγκρουσης καθόρισε ο στρατηγικός νους της Επανάστασης, ο Θ. Κολοκοτρώνης. Αφού επάνδρωσε το κάστρο του Άργους με μικρή αλλά ισχυρή δύναμη, άφησε το Δράμαλη μετά την άφιξή του στην πόλη να το πολιορκεί για περισσότερες από δέκα ημέρες, έως ότου ο ίδιος προλάβει να συγκεντρώσει και τοποθετήσει τις ελληνικές δυνάμεις περιφερειακά του αργολικού κάμπου. Παράλληλα, για να εξαντλήσει τον τουρκικό στρατό από την έλλειψη τροφών, ανέθεσε στον οπλαρχηγό του Άργους Τσόκρη να πυρπολήσει τα σπαρτά. Όπως το είχε προβλέψει  και εν πολλοίς σχεδιάσει ο Θ. Κολοκοτρώνης, η  μόνη διέξοδος για το Δράμαλη ήταν πλέον η επιστροφή στην Κόρινθο. Πράγματι το πρωί της 26^ης Ιουλίου 1822 παραταγμένος κατά φάλαγγες ξεκίνησε ο τουρκικός στρατός ακολουθώντας το δρόμο που είχε χρησιμοποιήσει και κατά την κάθοδό του, αυτόν που περνούσε από τα Δερβενάκια. Εκεί τους περίμενε ο Γέρος του Μοριά. Όταν μεγάλο μέρος του τουρκικού στρατού είχε εισχωρήσει στο στενότερο σημείο της διάβασης ανάμεσα στην Παναγόραχη και το Αγριλόβουνο, ο Θ. Κολοκοτρώνης έδωσε το σύνθημα της μάχης. Πολλοί Τούρκοι έπεσαν νεκροί και περισσότεροι σε κατάσταση σύγχυσης και πανικού στράφηκαν προς τη διάβαση του Αγίου Σώστη, ένα μονοπάτι στη δυτική πλαγιά του βουνού Τρίκορφου. Αρκετοί κατάφεραν να προχωρήσουν και να διαφύγουν προς τον κάμπο της Κουρτέσας, ώσπου στον Άγιο Σώστη έφτασαν, ειδοποιημένοι με ταχυδρόμο από τον Θ. Κολοκοτρώνη, ο Νικηταράς με τους άντρες του, οι Φλεσσαίοι και το σώμα του Δ. Υψηλάντη. Οι πύλες της κόλασης άνοιξαν τότε για τους Τούρκους, αφού ψηλότερα από τη βραχώδη πλαγιά τούς χτυπούσαν ο Νικηταράς και οι άλλοι, ενώ χαμηλότερα και απέναντι από την Παναγόραχη και τα γύρω χωματοβούνια τούς έριχναν οι άντρες του Α. Κολοκοτρώνη. «Ο βράχος, η λαγκαδιά έγινε ένα από τα κουφάρια» λέει ο ίδιος ο Νικηταράς στα απομνημονεύματά του και παρά το λακωνικό του λόγο αποτυπώνει άριστα το μέγεθος της καταστροφής των Τούρκων.

Ο Δράμαλης αναγκαζόταν πλέον να υποχωρήσει με το στράτευμα που του είχε απομείνει στην περιοχή της Τίρυνθας. Δύο μέρες αργότερα θα επιχειρούσε να περάσει και πάλι προς την Κόρινθο από την κλεισούρα του Αγιονορίου. Όμως και αυτήν την κίνησή του είχε προβλέψει ο Θ. Κολοκοτρώνης και στο συμβούλιο που έγινε στα Δερβενάκια έδωσε εντολή ο Νικηταράς να μεταβεί και πάλι στο Στεφάνι, οι Φλεσσαίοι με τον Δ. Υψηλάντη να πιάσουν το Αγιονόρι, ενώ οι υπόλοιποι καπεταναίοι άλλοι να παραμείνουν στα Δερβενάκια και άλλοι να πιάσουν τις ενδιάμεσες θέσεις.

Τα χαράματα της 28_ης Ιουλίου ο Δράμαλης με το στρατό του έφθασε στο Μπερμπάτι (Πρόσυμνα) με σκοπό να προχωρήσει προς τη διάβαση του Αγιονορίου. Για να αποφύγει όμως την πλαγιοκόπηση των δυνάμεών του, όταν θα έμπαινε στην κλεισούρα, προτίμησε να στραφεί προς τα δυτικά λίγο χαμηλότερα από το Στεφάνι και να εξουδετερώσει τη μικρή ελληνική δύναμη που κατείχε το μέρος. Πράγματι ο Νικηταράς, γιατί αυτός είχε σταθεί εκεί, μπροστά στο πλήθος των εχθρών αναγκάστηκε να υποχωρήσει προς το Στεφάνι με αρκετές απώλειες. Αμέσως όμως και με κάθετη ταχύτατη πορεία πρόλαβε και κατέλαβε επίκαιρες θέσεις κοντά στο Αγιονόρι. Λίγο αργότερα, όταν οι φάλαγγες του Δράμαλη έφταναν στη διάβαση, δεν απέφυγαν τα διπλά πυρά του Νικηταρά από τα δυτικά, των Φλεσσαίων και του Δ. Υψηλάντη από τα ανατολικά. Με μεγάλες απώλειες οι Τούρκοι συνέχιζαν την πορεία τους ως τη στιγμή που κάποιος Έλληνας – η παράδοση θέλει να είναι ο ίδιος ο Νικηταράς – σημάδεψε και χτύπησε ένα μεγάλο φορτίο μπαρουτιού. Από την έκρηξη που ακολούθησε εκατοντάδες φορτωμένα ζώα (άλογα και καμήλες) αφηνίασαν, η σύγχυση γενικεύτηκε και η φθορά των Τούρκων πολλαπλασιάστηκε. Οι απώλειες θα ήταν μεγαλύτερες, αν οι περισσότεροι από τους Έλληνες δεν στρέφονταν τότε στα πλούσια λάφυρα.  Μόνον ο Νικηταράς με λίγους πιστούς άνδρες συνέχιζε την καταδίωξη . Έτσι ο Δράμαλης με αποδεκατισμένο το στρατό του κατάφερε να φτάσει στην Κόρινθο, όπου και πέθανε λίγους μήνες αργότερα. Τις νίκες των Ελλήνων στα Δερβενάκια, τον Άγιο Σώστη και το Αγιονόρι ο λαός τις έκανε τραγούδια. Παραθέτουμε εδώ κάποιο από τα λιγότερο γνωστά:

«Τ’ έχεις καημένε κόρακα που σκούζεις και φωνάζεις;/ Να μη διψάς για αίματα, για τούρκικα κεφάλια;/ Στο Δερβενάκι πέρασε και σύρε στ’ Αγιονόρι,/ που είναι ο τόπος δυνατός και το κακό μπογάζι./ Εκεί να πίνεις αίματα, να φας Τουρκών κεφάλια,/ που ο Νικήτας πολεμάει με τέσσερις πασάδες./ Κι ο Δράμαλης εμίλησε και λέει του Νικήτα:/ «Κάμε νισάφ’ Νικηταρά και πάψε το σπαθί σου/ και μη χαλάτε την Τουρκιά, μπέηδες και πασάδες».

Ο Θ. Κολοκοτρώνης και ο Νικηταράς δίκαια θεωρήθηκαν οι κυριότεροι συντελεστές της τριπλής νίκης. Ο κόσμος επιφύλαξε θριαμβική υποδοχή στο Γέρο του Μοριά, όταν επέστρεψε στην Τριπολιτσά. Ενώ η κυβέρνηση με έγγραφο του αντιπροέδρου του εκτελεστικού, Θ. Κανακάρη αποκάλεσε το Νικηταρά «Αχιλλέα των νέων Ελλήνων».

Στον εμφύλιο πόλεμο (1823 – 1825) 0 Νικηταράς συντάχτηκε, όπως ήταν φυσικό με την μερίδα του Θ. Κολοκοτρώνη. Θερμός πατριώτης βέβαια και μετριοπαθής κατέβαλε ιδιαίτερες προσπάθειες συνδιαλλαγής και συμφιλίωσης του Γέρου του Μοριά με τους αντιπάλους του και κυρίως με τον Γ. Κουντουριώτη, όπως φαίνεται από την σωζόμενη πυκνή αλληλογραφία των τριών ανδρών. Όταν η αντιπαράθεση μετατράπηκε σε ένοπλη αναμέτρηση και τα Ρουμελιώτικα στρατεύματα μισθωμένα με τα χρήματα του δανείου εισέβαλαν στην Πελοπόννησο, ο Νικηταράς βρέθηκε στη θλιβερή θέση να συγκρουστεί με Στερεοελλαδίτες οπλαρχηγούς, συμπολεμιστές του παλιότερα στις μάχες κατά των Τούρκων. Μετά την παράδοση του Θ. Κολοκοτρώνη και την φυλάκισή του στην Ύδρα, ο Νικηταράς διέφυγε στο Μεσολόγγι, όπου ο οπλαρχηγός Δ. Μακρής εγγυήθηκε για την ασφάλειά του αρνούμενος να τον παραδώσει στην κυβέρνηση Κουντουριώτη.

 Κατά την παραμονή του στο Μεσολόγγι  - είχε εν τω μεταξύ αρχίσει η Β’ πολιορκία - ο Νικηταράς βοήθησε ιδιαίτερα στην οργάνωση της άμυνας της ιερής πόλης. Αυτό επιβεβαιώνεται από ευχαριστήρια επιστολή Μεσολογγιτών πατριωτών προς εκείνον. Επιστρέφοντας στο Μοριά (Αυγ. 1825) ο Νικηταράς θα τεθεί και πάλι υπό τις διαταγές του Θ. Κολοκοτρώνη, ο οποίος μετά την αποφυλάκισή του είχε αναλάβει ως αρχιστράτηγος των πελοποννησιακών δυνάμεων να σώσει το Μοριά και την Επανάσταση από τη λαίλαπα του Ιμπραήμ και των Τουρκοαιγυπτίων του. Ο Νικηταράς με τη γνωστή ενεργητικότητά του θα λάβει μέρος στις επιχειρήσεις παρενόχλησης και φθοράς των δυνάμεων του Ιμπραήμ στην Τριπολιτσά και την ευρύτερη περιοχή της καθώς και σε άλλες περιοχές του Μοριά. Στο διάστημα της απουσίας του Ιμπραήμ στο Μεσολόγγι και έως την πτώση της πόλης, πίσω στο Μοριά ο Νικηταράς συμμετείχε στον άοκνο αγώνα του Θ. Κολοκοτρώνη να κρατήσει σε ενότητα και ετοιμότητα τις πελοποννησιακές δυνάμεις. Τα αποτελέσματα του αγώνα αυτού φάνηκαν στις νίκες των Ελλήνων στη Βέργα (Μεσσηνία) και στο Μυστρά και ματαίωσαν την προσπάθεια του Ιμπραήμ το καλοκαίρι του 1826 να καταλάβει τη Μάνη, το «κατά τον νότον προπύργιο της ελευθερίας». Από τους βασικούς συντελεστές των επιτυχιών αυτών ήταν και ο Νικηταράς.

Το φθινόπωρο του 1826 βρήκε το Νικηταρά υπό τις διαταγές του Γ. Καραϊσκάκη. Οι έχθρες του εμφυλίου είχαν παραμεριστεί και ο Νικηταράς ακολούθησε το Ρουμελιώτη οπλαρχηγό στη Στερεά Ελλάδα και έλαβε μέρος στη νικηφόρο μάχη της Αράχοβας (Νοεμβ. 1826) και σε εκείνη του Φαλήρου (Απρ. 1827). Με την επιστροφή του στην Πελοπόννησο ο Νικηταράς θα διενεργήσει κατ’ εντολή και πάλι του Θ. Κολοκοτρώνη ευρεία στρατολόγηση στις επαρχίες Λεονταρίου, Μυστρά, Μεσσηνίας κτλ. για να συνεχιστεί ο αγώνας μέχρις εσχάτων κατά του Ιμπραήμ και να αποτραπεί το προσκύνημα. Η καταναυμάχηση του τουρκοαιγυπτιακού στόλου στο Ναβαρίνο (Οκτ. 1827) από τις ενωμένες ναυτικές μοίρες Ρώσων, Άγγλων και Γάλλων και η άφιξη του Ι. Καποδίστρια στην Ελλάδα (Ιαν. 1828), ως πρώτου κυβερνήτη, οδηγούσαν την επανάσταση του 1821 στην ευτυχή κατάληξή της.

Την περίοδο της βασιλείας του Όθωνα σκληρές και ποικίλες δοκιμασίες περίμεναν το Νικηταρά. Ενδεικτικά αναφέρουμε την άδικη φυλάκισή του για δήθεν συμμετοχή του σε συνωμοσία κατά του Όθωνα, καθώς και την παράνομη κράτησή του στις φυλακές της Αίγινας, και μετά την αθώωσή του. Με θαυμαστή αξιοπρέπεια και αξιοσημείωτη καρτερικότητα ο γενναιότερος των γενναίων «ο Αχιλλεύς των νέων Ελλήνων» υπέμεινε έως το θάνατό του (25 Σεπτεμβρίου 1849) τις διώξεις, τις καταδρομές της τύχης και τις ανεπανόρθωτες βλάβες της υγείας του. Το μόνο που αξίωσε από την ελληνική πολιτεία ήταν να ταφεί πλάι στο θείο και αρχιστράτηγό του, Θ. Κολοκοτρώνη.

Αγαθή Γρίβα

Η γιαγιά Ελένη και το καρό φουστανάκι

   Λαογραφία   

Περδικονέρι Γορτυνίας, Δεκαετία 1920

Η γιαγιά Ελένη.

«Όταν ήμουνα μικρή κάπου δέκα χρονών, η μάνα μου είχε έναν αδελφό στην Αμερική. Είκοσι χρόνια εδούλευε εκεί. Εμείς, λοιπόν, στο σπίτι μας είμαστε μαζί με τη γιαγιά μας εννέα άτομα, και καμιά φορά ρωτάγανε τον πατέρα μου, «Εε, μπαρμπα-Βασίλη, πώς τα βγάζεις πέρα με τόση μεγάλη οικογένεια;» Και ο πατέρας μου, που ήτανε πάντα χαρούμενος τους απαντούσε: «Των εννιά το φαγητό φτάνει να φάνε δέκα γιατί είναι ευλογημένο». Εγώ, λοιπόν, πάντα ήμουνα κοντά με τη γιαγιά. Την πήγαινα στις φίλες της. Ητανε κάτι χαρούμενο για μένα όταν κρατούσα τη γιαγιά μου από το χέρι -δεν έβλεπε, ήτανε τυφλή- και αυτή πάντα έσκυβε και με φιλούσε τόσο τρυφερά που το θυμάμαι ακόμη…

Λοιπόν, μετά από είκοσι χρόνια ήρθε το παιδί της από την Αμερική και είχε και πολλά λεφτά φέρει, φυσικά, από τη δουλειά του αλλά δεν μας έδωσε εμάς τίποτε από λεφτά. Αλλά, εμένα μου έφερε ένα ωραίο σταυρουδάκι χρυσό -πολύ όμορφο, και φυσικά, μου άρεσε πολύ. Του είπα χίλια ευχαριστώ. Το φόρεσα και έτρεξα να το δούνε οι φίλες μου. Ητανε όμως πολύ τσιγκούνης…

Μια μέρα, λοιπόν, πέρασε ένας έμπορος με το γαϊδουράκι του φορτωμένο με υφάσματα. Με φωνάζει, λοιπόν, αυτός ο θείος μου και μου λέει: «Ποιο ύφασμα σου αρέσει να στο αγοράσω, να σου φτιάξει η μάνα σου ένα ωραίο φουστανάκι;» Και εγώ του είπα: «Ένα ωραίο καρουδάκι», δηλαδή, με γραμμές μπλε και άσπρες. Μου πήρε για δύο φορεματάκια… και εγώ είχα μεγάλη χαρά… και το είπα στη μάνα και η μάνα λέει: «Μπράβο! Θα σου φτιάξω φουστανάκια!» Αλλά...δεν μου το έδωσε το ύφασμα. Μου λέει: «θα κουβαλήσεις ξύλα με το γαϊδουράκι από το δάσος –ζαλιά- και θα τα φέρεις να γεμίσεις το κατώι με τα ξύλα, και μετά θα σου δώσω τα υφάσματα».

Εγώ, λοιπόν, πήρα το γαϊδουράκι και πήγα στο δάσος, έκοψα ξύλα, έφτιαξα τη ζαλιά μου και όλη μέρα πήγαινα και ερχόμουνα, τα ξεφόρτωνα και, πάλι και πάλι, αλλά το κατώι ήθελε πολλά ξύλα ακόμη για να γεμίσει. Οταν, λοιπόν, γύρισε το βράδυ από το κυνήγι μου λέει: «το γέμισες το κατώι ξύλα;» Εγώ είπα με παράπονο, «έφερα έξι φορτώματα και ζαλιές αλλά το κατώι δε γέμισε». «Εεε!», μου λέει, «Αφού δεν γέμισε το κατώι δεν θα πάρεις το ύφασμα!» Και εγώ, λοιπόν, πήγα στη μάνα μου κλαίγοντας. «Ααα!» λέει η μάνα μου. «Γιατί κλαις κορίτσι μου;» «Να, γιατί δεν γέμισε το κατώι με ξύλα και ο θείος ο Μάκης δεν μου έδωσε το ύφασμα που μου αγόρασε». «Εε, κορίτσι μου», λέει η μάνα μου. «Γι’ αυτό κλαις; Θα σου πάρω εγώ όταν περάσει ο έμπορας. Αστο», μου λεει, «Ας τα φυλάξει για τα κορίτσια του». Τα δικά του παιδιά ήσαντε ακόμη μικρά…

Εγώ, λοιπόν, το θυμάμαι ακόμη και γελώ σαν χιούμορ γιατί μου είπε ψέματα, και έκτοτε δεν ξαναπήγα στο σπίτι του. Φυσικά, πηγαίναμε γιατί τον είχαμε θείο -ήτανε αδελφός της μάνας. Δεν του κρατούσαμε κακία. Αλλά, να εγώ το περιμένω ακόμη, και τώρα, στα 82 μου χρόνια! Σαν αυτό που λέει η παροιμία, «Μην τάξεις του άγιου κερί και του μικρού παιδιού κουλούρι». Το περιμένει όσος καιρός και να περάσει. Πόσο μεγάλη διαφορά είχε από τη μάνα μας που ήτανε τόσο καλή και φιλότιμη. Πολύ αστείο τώρα που το γράφω. Έσκασα στα γέλια».

Η Ελένη Β. Πετροπούλου, γεννήθηκε στο Περδικονέρι, Γορτυνίας το 1917. Έγραψε τη βιογραφία της σε ηλικία 82 ετών. Έφυγε το 2004. Το απόσπασμα μας έστειλε η κόρη της Δήμητρα Τούντα.

___________

http://www.arcadonxronoi.gr/index.php/arxeio-thematon/laografia/44-i-giagia-eleni-kai-to-karo-yfasmataki

Το βότανο Βασιλικός κατά του καρκίνου και των ασθενειών!

  Υγεία & Διατροφή  

Ήρθε αρχικά από τη Νοτιοανατολική Ασία. Θεωρείται ως ο «βασιλιάς των βοτάνων». Τα φύλλα έχουν γεύση γλυκάνισου, με μια ισχυρή, πικάντικη, συχνά γλυκιά μυρωδιά.

Υπάρχουν διάφοροι τύποι του Βασιλικού, όπως της Ταϊλάνδης και ο ιερός βασιλικός, που χρησιμοποιείται κυρίως στην Ασία. αρχικά στην Ινδία και σε άλλες τροπικές περιοχές της Ασίας, που έχει καλλιεργηθεί από περισσότερα από 5.000 χρόνια.

Βασιλικός-Αγιορίτικος

Το βότανο Βασιλικός συμβάλλει πολύ στην πρόληψη του καρκίνου. Κατά κύριο λόγο εμφανίζεται σε ιταλικά φαγητά, εκί εξετάζονται συχνά για να ανακαλύψουν τα μυστικά οφέλη του στην υγεία. Με αντιβακτηριδιακές, αντιικές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες, υπάρχουν ήδη πολλοί λόγοι για να αγαπήσετε τον Βασιλικό. Νέα Στοιχεία δείχνουν ότι ο Βασιλικός Μπορει να μειώσει την καρκινογένεση – των νέων όγκων και να συμβάλλει στην προστασία κατά του καρκίνου.

Σε δοσολογία 300mg ανά χιλιόγραμμο βάρους σώματος, το ιερό εκχύλισμα των φύλλων του βασιλικού μείωσε σημαντικά τον σχηματισμό των καρκινικών μικροπυρήνων, τα ένζυμα τα οποία μεταβολίζουν τις τοξίνες στο σώμα και την οξείδωση σε αμφότερες τις πρωτεΐνες και τα λίπη. Ο Βασιλικός περιέχει πολλές πτητικές ενώσεις και άλλες ουσίες που έχουν ισχυρές αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις, αντιμικροβιακές και αντιμυκητιακές ιδιότητες, που βοηθά στην καταπολέμηση του καρκίνου του μαστού.

Έρευνα

Πολλοί επιστήμονες έχουν κάνει έρευνες πάνω στο ιερό αυτό βότανο. Έχει αρκετές ενώσεις και ουσίες που συμβάλλουν στη μείωση των καρκινικών κυττάρων στο σώμα. Σε μια μελέτη που διεξήχθη, λέγεται επίσης ότι, ημερήσια πρόσληψη 40 έως 60 σταγόνες από χυμό Βασιλικού θα αποτρέψει από διάφορες ασθένειες όπως το συκώτι, το αναπνευστικό, τους νεφρούς και πολλά άλλα προβλήματα. Επίσης, βοηθά στον καρκίνο του μαστού, καρκίνο του εγκεφάλου.

Είδη με φύλλα βασιλικού

Οφέλη

1. Τα φύλλα του βασιλικού είναι αποτελεσματικά για πυρετούς και το κοινό κρυολόγημα.

2. Το βασιλικό ή Tulsi λειτουργεί ως τονωτικό των νεύρων και επίσης οξύνει τη μνήμη.

3. Ένα αφέψημα από φύλλα βασιλικού, που λαμβάνονται με μέλι και τζίντζερ είναι μια αποτελεσματική θεραπεία για τη βρογχίτιδα, το άσθμα, γρίπη, βήχα και το κρύο.

4. Έχει τη δύναμη να ενισχύσει τα νεφρά και βοηθάει για την καλή λειτουργία τους.

5.Τα Φύλλα βασιλικού είναι επωφελή κατά της καρδιακής νόσου και επίσης μειώνουν το επίπεδο της χοληστερόλης στο αίμα.

6. Βασίλειος ή Tulsi λειτουργεί ως παράγοντας κατά του στρες.

7. Ο βασιλιάς των βοτάνων ΤΑ φύλλα βασιλικού είναι αποτελεσματικά για να σταματήσουν το έλκος και τις μολύνσεις στο στόμα.

8. Μια πάστα των νωπών ριζών του βασιλικού είναι επίσης χρήσιμη στην περίπτωση των εντόμων και με τα δαγκώματα βδέλλες.

9. Ο Βασιλικός είναι χρήσιμος για τη μείωση πάνω από τη φυσιολογική θερμότητα του σώματος. Μπορεί να βοηθά στη θεραπεία για τον πονοκέφαλο.

Πώς να τον χρησιμοποιήσετε

1. Βράζουμε το νερό με φύλλα βασιλικού και πιείτε το σε περίπτωση πονόλαιμου.

2. Αποξηραμένος. Τον αφήνετε στον ήλιο και να γίνει σκόνη. Αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το βούρτσισμα των δοντιών.

3. Λαμβάνοντας φύλλα βασιλικού μαζί με το μέλι για έξι μήνες, θα απομακρύνει τις πέτρες στα νεφρά μέσω του ουροποιητικού συστήματος.

4. Πάρτε 1/2 κουταλάκι του γλυκού αποξηραμένα ή φρέσκα φύλλα βασιλικού σε νερό και καταναλώστε το. Είναι χρήσιμο κατά της δυσπεψίας.

5. Τα φύλλα με ψιλοκομμένο βασιλικό μπορούν να προστεθούν σε λαχανικά και σαλάτες φρούτων.Διαλέξτε φύλλα γερά, κατά προτίμηση από μέτριο ή πλατύφυλλο βασιλικό. Αν έχετε βασιλικό με πολύ ψιλά φυλλαράκια θα κρατήσετε τρυφερά κλωνάρια, αφού κόψετε και πετάξετε τις κορφάδες με τα άνθη και τους σπόρους.

Σκουπίστε με χαρτί τα φύλλα, ή ξεπλύνετέ τα, αν είναι πολύ σκονισμένα, φροντίζοντας κατόπιν να τα στεγνώσετε καλά σε πετσέτα, χωρίς να τα τραυματίσετε.

Κάντε τα πακέτο, βάζοντας το ένα πάνω στο άλλο, συγκεντρώνοντας μαζί τόσα, όσα θα χωρέσουν σφιχτά σε ένα γυαλάκι που κλείνει καλά. Πιέστε να γεμίσει το βάζο αφήνοντας ελάχιστα κενά.

Γεμίστε μέχρι πάνω με ελαιόλαδο, να σκεπαστούν τελείως τα φύλλα και να μένει κάπου 1/2 εκ. λάδι από πάνω. Κουνήστε να πάει παντού το λάδι, στα πλάγια και κάτω, χωρίς να αφήνει φουσκάλες.

Κλείστε και αφήστε τη γυάλα σε δροσερό και μάλλον σκοτεινό σημείο στην κουζίνα. Παίρνετε κάθε φορά όσα φυλλαράκια θέλετε και χρησιμοποιήστε σταγόνες από το μυρωδάτο λάδι για να ζωντανέψετε κάθε είδους σαλάτες, μαγειρευτά ή σάλτσες.

Προφυλάξεις

Σε περίπτωση εγκυμοσύνης και γυναίκες που θηλάζουν, προτείνεται να μην το χρησιμοποιούν. Είναι καλύτερα να σταματήσουν να το χρησιμοποιούν τουλάχιστον 2 εβδομάδες πριν από την προγραμματισμένη χειρουργική επέμβαση, για να μειωθεί ο κίνδυνος της αιμορραγίας κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης και μετά, όπως αναφέρει το therapeftis.blogspot.Κηπουρικά κόλπα για μικρόφυλλο ελληνικό σγουρό βασιλικό (Occimum basilicum var)

Στη γλάστρα (πάντα γλάστρα – όχι έδαφος). Πρώτον: ποτέ στον ήλιο – το πολύ ημίσκια. Δεύτερον: Στο πότισμα προσέχουμε το νερό να πηγαίνει κατευθείαν στο χώμα και όχι στα φύλλα. Δεν ενδίδουμε στον πειρασμό του «δροσίσματος», θα κιτρινίσουν. Τρίτον: Δεν αφήνουμε τη γλάστρα να κάθεται σε πιάτο γεμάτο νερό. Τέταρτον: Κορφολογούμε μόλις πάει να μπουμπουκιάσει γιατί έτσι και ανθίσει χάνει το σχήμα του και αρχίζει και ξεραίνεται.

*Αυτό το άρθρο έχει μόνο πληροφοριακό χαρακτήρα και δεν έχει σκοπό την παροχή ιατρικής συμβουλής. Το Realfreshnews.com δεν ευθύνεται για οποιεσδήποτε πιθανές συνέπειες από οποιαδήποτε θεραπεία, άσκηση, διατροφή, εφαρμογή φαρμάκων ή οποιαδήποτε άλλη παρόμοια ενέργεια που προκύπτει από την ανάγνωση ή την παρακολούθηση των πληροφοριών που περιέχονται σε αυτό το άρθρο. Πριν από την εφαρμογή οποιασδήποτε θεραπείας, παρακαλείστε να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας ή άλλον φορέα παροχής υπηρεσιών υγείας.

ΠΗΓΗ

_____________

https://realfreshnews.com/to-votano-kata-tou-karkinou-ke-ton-asthenion/

Αν είμαστε ειλικρινείς… μόνο τότε υπάρχει σωστή επικοινωνία.

Περί Ψυχολογίας

Γράφει ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου 

Γιάννης Ξηντάρας *

(simvouleftikigamou.gr)  

Οι περισσότεροι από εμάς αντιμετωπίζουμε προβλήματα  επικοινωνίας στην σχέση μας και (δυστυχώς) δεν σκεφτόμαστε να δώσουμε μία λύση, παρά τα αφήνουμε και διογκώνονται. Είναι γεγονός ότι η καθημερινότητα και οι πολλές υποχρεώσεις,  όπως είναι λογικό και αναμενόμενο,  φθείρουν μία σχέση. Τα προβλήματα επικοινωνίας όμως θα μπορούσαμε να τα βελτιώσουμε με απλούς τρόπους:

1.     Σημαντικό είναι να βρίσκουμε τον σωστό χρόνο για να κάνουμε διάλογο με το σύντροφό μας. Όσο πιεστικό και να είναι το καθημερινό μας πρόγραμμα, θα ήταν καλό να αναζητούμε μία ώρα που μας βολεύει και τους δύο και να συζητάμε όσα μας απασχολούν (συνήθως το βράδυ, αφού βάλουμε για ύπνο τα παιδιά…)

2.     Ας σταματήσουμε μια στιγμή εμείς… και ας ακούσουμε τον σύντροφό μας, προφανώς κάτι έχει να μας πει και (ίσως) τον αγνοούμε. Ας του δώσουμε χώρο για να εκφράσει τις επιθυμίες του και τις ανάγκες του και μην τον διακόπτουμε βάζοντας το εγώ μας μπροστά.

3.     Να είμαστε ειλικρινείς, μόνο τότε υπάρχει σωστή επικοινωνία. Πρέπει να εκφράζουμε αυτά που σκεφτόμαστε ανοιχτά, χωρίς να κρυβόμαστε. Εάν διστάζουμε και φοβόμαστε ή θεωρούμε ανούσιο το να μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας, τις επιθυμίες μας στο σύντροφό μας τότε δεν χτίζουμε τη σωστή επικοινωνία, δεν την θεμελιώνουμε σε βάσεις εμπιστοσύνης… Είναι σημαντικό να μιλάμε με τον σύντροφό μας χωρίς εντάσεις αλλά με ηρεμία.

4.     Δεν χρειάζεται να σιωπούμε σε όποια δυσκολία προκύπτει. Πολλές φορές η σιωπή αντί να επιλύσει το πρόβλημα μας απομακρύνει από το σύντροφό μας.  Καλύτερο θα ήταν να συζητάμε τα όποια προβλήματα προκύπτουν.

5.     Άλλο ένα βασικό κομμάτι της σωστής επικοινωνίας είναι αδιαμφισβήτητα ο αλληλοσεβασμός και η κατανόηση μεταξύ των συντρόφων. Να αφουγκραζόμαστε ο ένας τις ανάγκες του άλλου, να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον σε οποιαδήποτε προσπάθεια κι αν κάνουμε και να δείχνουμε (πάνω από όλα) ο ένας στον άλλο το θαυμασμό μας.

~~~~~~~~~~~~~

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.