Η Λαγκαδινή τέχνη της πέτρας στην έκδοση της Διεύθυνσης Νεώτερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς και του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων

  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ // ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ 

Η ΛΑΓΚΑΔΙΝΗ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΝΕΩΤΕΡΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ

Εντυπωσιάζει με το εξαιρετικό περιεχόμενο και την υψηλή αισθητική της η νέα πρωτοβουλία της Διεύθυνσης Νεότερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού που αφορά την έκδοση με θέμα την Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά της χώρας μας σε συνεργασία με το Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων (ΤΑΠ). 

Στην έκδοση αυτή -κυκλοφορεί και σε ηλεκτρονική μορφή- παρουσιάζεται σε έξι σελίδες (41-46) η Λαγκαδινή τέχνη της πέτρας, η οποία εντάχθηκε στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς τον Ιούνιο του 2017 ύστερα από συστηματική προσπάθεια των Ανθέων της Πέτρας. 

Στην εκπληκτική ομάδα της Διεύθυνσης Νεότερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς αξίζουν θερμά συγχαρητήρια. Την ηλεκτρονική έκδοση σε αρχείο pdf μπορείτε να τη δείτε εδώ

____________

http://www.anthitispetras.gr/index.php/el/typos/ta-nea-ton-atheon/item/i-lagkadini-texni-tis-petras-stin-ekdosi-tis-dieythynsis-neoteris-politistikis-klironomias-kai-tou-tameiou-arxaiologikon-poron?fbclid=IwAR3R0qQRFNEoVtEayPG-8q9LT83kL0uwWNEteytA1WZvghH8_OvVVtaSE1I

Θέλουμε το σιδηρόδρομο στην Πελοπόννησο!

Panagiotis Papadopoulos‎ προς 

Θέλουμε το σιδηρόδρομο στην Πελοπόννησο!

Όταν ήμουν παιδί ήταν αγαπημένη ώρα η ώρα που περίμενα το τραίνο στο σταθμό. Αθήνα, Ζευγολατιό, Μελιγαλά, Βασιλικό, Κοπανάκι ,Καλόνερο, Βαλύρα. Έλεγα στη μητέρα μου που καθόταν στην αίθουσα αναμονής "πάω έξω..." Μέχρι να έλθει το τραίνο πήγαινα πανω κάτω στην πλατφόρμα δίπλα στις γραμμές και με τα μάτια έψαχνα στο ατσάλι και τα σκύρα... Ό,τι έβρισκα από εισιτήριο το μάζευα. 

Ακόμα και τα μαυρισμένα από τη σκόνη και τη βροχή, αυτά που δύσκολα διάβαζες πια τους προορισμούς και τις αφετηρίες, τα κομματάκια των σχισμένων. Αυτό που δεν κατάλαβα ποτέ, ήταν όταν έβρισκα τα κομμάτια ενός σχισμένου, το γιατί αυτός που το κρατούσε το έσχιζε πριν το πετάξει. Μου φαινόταν αδιανόητο.

Σήμερα - περίπου 40 χρόνια μετά προσπαθώ ακόμα να αποκαταστήσω όσο γίνεται κάποια που τότε πρόχειρα κολλούσα με σελοτέιπ... Τα απορημένα βλέμματα δε με ένοιαζαν ποτέ. Κι έτσι σιγά σιγά τα εισιτήρια , τα χρησιμοποιημένα, έγιναν μια συλλογή. Καθένα αντιστοιχεί σε ένα ταξίδι, σε ώρες μέσα στο τραίνο, σε μια τσέπη. Άλλα καλοδιατηρημένα, άλλα ταλαιπωρημένα καθώς ο επιβάτης "έπαιζε " μαζί του σε όλο το ταξίδι. Άλλα γεμάτα τρύπες χωρίς λόγο από το συνοδό που βαριεστημένος αδημονούσε να τελειώσει το ταξίδι και να γυρίσει στο σπίτι του.

 Άλλα λίγο καμμένα από τσιγάρο, άλλα με γραφές και ονόματα πάνω τους. Μα κι εγώ δε μπορούσα να φανταστώ το πόσο πολύτιμα θα ήταν εκείνα τα χαρτονάκια μετά από χρόνια. Σαν ιστορικά αντικείμενα πλέον αλλά και σαν αναμνηστικά ενός άλλοτε ζωντανού και ωραίου σιδηροδρόμου που λεγόταν ΣΠΑΠ.

+3