Ερήμωση και εγκατάλειψη των χωριών μας...

Zacharoula Gaitanaki

ΖΩΝΗ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

Καλή και δημιουργική ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ σε όλους σας. Ήρθε και το γιορτινό τριήμερο της Αποκριάς και της Καθαροδευτέρας. Κάποιοι - όσο πάει και πιο λίγοι - θα επισκεφτούν τα χωριά τους αυτές τις μέρες για να περάσουν όμορφα στα πατρικά τους σπίτια. Παρατηρώντας τι συμβαίνει στις μικρές μας πατρίδες, το γράφω για άλλη μια φορά: όσοι μπορείτε, όσο πιο συχνά γίνεται, να πηγαίνετε στα μέρη που γεννηθήκατε ή κατάγεστε. Μόνο με την φυσική σας παρουσία θα ανακοπεί το ρεύμα της ερήμωσης και ίσως αλλάξει η αρνητική κατάσταση. Αλλιώς, σε λίγο καιρό, θα περνάτε από αυτά βιαστικοί, γιατί θα πλακώνει η ψυχή σας και δεν θα θέλετε να μείνετε....

ΣΤ' ΑΔΕΙΑ ΧΩΡΙΑ

Σαν βλέπω πόρτες σφαλιστές και σπίτια ερειπωμένα,

τα παραθύρια τους κλειστά, σκαλιά χορταριασμένα...

θλίβομαι και ανησυχώ, γιατί σε λίγα χρόνια,
δεν θα 'ρχονται στ' άδεια χωριά, ούτε τα χελιδόνια.

Οι δρόμοι θα 'ναι έρημοι, στις γειτονιές σκοτάδια
και μοναχά φαντάσματα θα τριγυρνούν τα βράδια.

Αν αγαπάτε τα χωριά, πατριώτες μου, ξυπνάτε,
συχνά να τα επισκέπτεστε, να μην τα λησμονάτε.

Είν' η ερήμωση εδώ, τα πρώτα της σημάδια,
τη μαρτυράνε η σιωπή, τα πατρικά ρημάδια...

ΖΑΧΑΡΟΥΛΑ ΓΑΪΤΑΝΑΚΗ

(Ζώνη Αρκαδίας, 16/2/2018)

[Painting by Francesco Mangialardi.]

Λεωνίδας Ανδριανός Πόσα ονειρα, πόσοι καημοί, πόσες ελπίδες, παρήλασαν από τό εγκατελειμένο αυτό ερείπιο, πού αλλοτε εσφυζε από ζωή. Ειναι οντως ενα μνημείο, νά σού φέρνει δάκρυα στά μάτια, καί ας μήν ειναι τό δικό σου, γιατί καί τό δικό σου κάπως ετσι ειναι.

Πάνος Αϊβαλής Καλημέρα Ζαχαρούλα, η μη επίσκεψη στα αγαπημένα μας χωριά έγκειται στην αδυναμία των περισσοτέρων ημών σε καθαρά οικονομικούς λόγους, όπως η πανάκριβη βενζίνη (στα 20 ευρώ τα 7,00 είναι το καύσιμο και τα 13 φόροι) τα ακριβά διόδια που πρέπει να πληρώσεις σε δρόμους που οι πολίτες έχουν πληρώσει.... και βέβαια στη διακοπή του τρένου που ήταν μια καλή και ασφαλής επιλογή να έρθει κανείς στο χωριό του που δεν έχει σήμερα.... ευχές για καλή Σαρακοστή !!

~~~~~~~~

Zacharoula Gaitanaki Καλημέρα, καλές Αποκριές και καλή Σαρακοστή και σε σας. Χρόνια πολλά και δημιουργικά! Έχω πολλάκις επισημάνει τις αιτίες, αλλά φταίει και το ότι πολλά νέα παιδιά, αντί να έρθουν στα χωριά των γονέων τους προτιμούν άλλους προορισμούς. Στα χωριά μας δεν υπάρχουν υποδομές ούτε ένα καφενεδάκι στα περισσότερα. Το οικονομικό έχει τσακίσει όλους μας, όπου κι αν ζούμε. Ίσως θα έπρεπε ν' ανοίξει μια μεγάλη (διαδικτυακή) συζήτηση για τις αιτίες της ερήμωσης των χωριών μας αλλά και να ακουστούν ρεαλιστικές προτάσεις για την ανάσχεση του φαινομένου. Σας ευχαριστώ πολύ για την παρέμβασή σας, που βοηθά στην κουβέντα που κάνουμε.

Πως αντιλαμβανόμαστε την έννοια της συγχώρεσης;

περί Ψυχολογίας

Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας,*

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής στην Αθήνα 

(www.xidaras.gr)  

Η δύναμη της συγχώρεσης αναφέρεται πολύ συχνά στην “εργαλειοθήκη” της ψυχολογίας και της ψυχοθεραπείας. Όχι άδικα. Το να μπορούμε να συγχωρέσουμε τους άλλους, είναι ένα ισχυρό μέσο για να πάμε παρακάτω την ζωή μας, να προχωρήσουμε χωρίς “κρατούμενα”, χωρίς “υποχρεώσεις”.

Τι σημαίνει όμως συγχωρώ; Πως αντιλαμβανόμαστε την έννοια της συγχώρεσης;  Ας δούμε πρώτα την ετυμολογία της λέξης: Το ρήμα συγχωρώ είναι σύνθετο, από τις λέξεις “συν+χώρος”, δηλαδή να μπορώ να “χωρέσω και...”, να “χωρώ και αυτό...”. Στην πράξη η συγχώρεση προϋποθέτει συναισθηματικό και ψυχικό χώρο για να τοποθετήσουμε μέσα σ' αυτόν ότι μας συνέβη.

Χρειάζεται να βρούμε την δύναμη, την ψυχική δύναμη, να συμπεριλάβουμε στην ιστορία της ζωής μας τις άσχημες εμπειρίες που μας έχουν πονέσει, μας έχουν πληγώσει. Αυτό δεν αφορά μόνο την σχέση μας με τους άλλους, αφορά και ότι νιώθουμε για τον ίδιο μας τον εαυτό! Μάλιστα είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε να συγχωρούμε και τον εαυτό μας!

Ίσως κάποιες φορές είναι σημαντικότερο να ξεκινήσουμε από αυτό... Συγχωρώ σημαίνει αποδέχομαι, δεν αντιστέκομαι στα δεδομένα των γεγονότων. Αυτό που συνέβη δεν μπορεί να αλλάξει, ο χρόνος δεν μπορεί να γυρίσει πίσω, ότι έγινε- δυστυχώς- δεν μπορεί να ξεγίνει. Όσο επώδυνη και αν είναι μια τέτοια αλήθεια, είναι για το δικό μας καλό να την αποδεχτούμε.

Βέβαια προσοχή: Συγχωρώ δεν σημαίνει απαραίτητα, συμφωνώ. Αποδέχομαι δεν σημαίνει συνυπογράφω! Ούτε χρειάζεται να χαιρόμαστε ή να μην λυπόμαστε για ένα “κακό” που μας βρήκε! Είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο... Για την ακρίβεια χρειάζονται και τα δύο: Χρειάζεται να βιώσουμε τα συναισθήματα μιας απώλειας, να αφεθούμε, να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να κλάψει, να πονέσει, ακόμα και να υποφέρει, “έτσι κι αλλιώς αυτό είναι που μας συμβαίνει αυτήν την στιγμή”, αλλά με τον χρόνο, ωφελεί να μπορέσουμε να συγχωρέσουμε εαυτόν ( και αλλήλους) για αυτό που έγινε... Να μπορέσουμε να πάμε παρακάτω, να συνεχίσουμε να προχωράμε εμπρός.

Διαφορετικά κινδυνεύουμε να καθηλωθούμε στην απώλεια, στο πρόβλημα, σε καθετί που μας κρατά προσκολλημένους στα γεγονότα, σε μία κουβέντα, μία στραβή ματιά... Είναι κρίμα, μερικές ζωές να μένουν στάσιμες, να χαραμίζονται, αδυνατώντας να προχωρήσουν. Είναι κρίμα η ζωή να περνά και να χάνεται...

Θέλει μεγαλείο ψυχής η συγχώρεση, όμως είναι για καλό. Πρώτα απ' όλα το δικό μας καλό. Γιατί το καλό επιστρέφει πάντα και όπως είπε πρώτος ο μεγάλος υπαρξιστής φιλόσοφος Φ.Νίτσε: “ Ό,τι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς!”.

 ~~~~~~~~~~~~

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι  Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής στην Αθήνα, πτυχιούχος Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος. τ. συνεργ. στο Ευγενίδειο Νοσοκομείο Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.